สาวอุดรหายโควิด แต่พ่อแม่ไล่ไม่ให้เข้าบ้าน ช้ำใจน้ำตารินต้องนอนโรงพักบ้าง บขส.บ้าง

น.ส.ส้ม (นามสมมติ) อายุ 43 ปี เปิดเผยว่า แต่ก่อนตนเองทำงานเป็นแคชเชียร์ที่บาร์ใน จ.ภูเก็ต เมื่อต้นเดือนได้เดินทางกลับมาบ้านที่ จ.อุดรธานี โดยนั่งรถทัวร์โดยสารมาลงที่กรุงเทพฯ จากนั้นได้ต่อรถมาที่ จ.อุดรธานี พอมาถึงก็มากักตัวที่บ้านสันติสุขที่ อ.บ้านดุง เป็นเวลา 14 วันและจากการตรวจหาเชื้อก็พบว่าติดเชื้อโควิดรักษาตัวที่ รพ.สมเด็จพระยุพราช อ.บ้านดุง 2 วันจากนั้นไปรักษาตัวต่อที่สามพร้าวตั้งแต่วันที่ 16 ก.ค.64 จนถึงวันที่ 29 ก.ค.64 เมื่อหายแล้วทางแพทย์ได้ออกใบรับรองแพทย์ว่าหายเป็นปกติแล้วก็เดินทางกลับมาบ้านที่ อ.บ้านดุง ยังไม่พอไปกักตัวที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งอีก 14 วันเพื่อความสบายใจโดยมีกำนันฯ ต.บ้านดุง จัดสถานที่ให้

พอกักตัวครบแล้วก็ดีใจเดินทางกลับบ้าน ไปบ้านที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งใน ต.บ้านดุง เพื่อไปพบหน้าพ่อและแม่ แต่ปรากฏว่าพอไปถึงพ่อกับแม่กับไล่ตนเองโดยบอกว่า “มึงไปไกลๆ มึงติดโควิดแม้จะรักษาหายก็ตาม บ้านนี้มีลูกๆ หลานๆ อีกหลายคน” เมื่อได้ยินพ่อกับแม่พูดอย่างนั้น ตนเองจนสะอึกพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้ออกมาจากบ้าน แต่ก่อนออกมาก็พยายามพูดให้ทุกคนเข้าใจว่า รักษาหายแล้วพร้อมกับใบรับรองแพทย์ให้ดูแต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ตนเองจึงต้องเดินออกจากบ้านแล้วมานอน บขส.บ้าง สถานี ตร.บ้านดุงบ้าง คิดแล้วช้ำใจ จะไม่ขอเข้าบ้านอีกแล้ว ไปก็โดนด่าไม่มีใครต้อนรับ ขอกลับไปภูเก็ต โดย น.ส.ส้มพูดไปเช็ดน้ำตาไป

ต่อมาทราบว่า สาวคนนี้ทำบัตรประชาชนหายด้วย ก็เลยพาไปทำบัตรประชาชนใหม่ ก็ได้รับความร่วมมือจากท่านนายอำเภอบ้านดุงและปลัดอำเภอ จนได้บัตรประชาชนใหม่ และทางสามีที่อยู่ภูเก็ตก็โทรมาบอกว่า ขอให้ผมช่วยเขาหน่อยเพราะพ่อแม่ไล่พ้นจากบ้าน ตนเองก็ยินดี ยามนี้ต้องช่วยกัน ตอนนี้ให้มานอนที่บ้านสวนไปก่อน และเห็นทางสามีบอกว่าจะส่งเงินมาให้อีก 2 วันเพื่อเป็นค่ารถให้ภรรยากลับไปที่ภูเก็ต ช่วงนี้ก็ให้นอนที่บ้านสวนตนเองก่อน และภายใน 2 วันนี้ตนเองจะเดินทางไป กทม.รับผู้ป่วยโควิดกลับมารักษา ก็จะอาสาพาไปส่งภูเก็ตด้วย.